لوله زهکشی

لوله زهکشی

دو سیستم زهکشی وجود دارد که باید در مورد آنها فکر کنید: "فول" و "آب سطحی".به طور کلی، این دو سیستم باید از هم جدا باشند. هر کدام از اینها دارای عناصر زمینی و زیرزمینی هستند.

زهکشی آب مصرفی کثیف را از توالت، سینک، حوض، حمام، دوش، بید، ماشین ظرفشویی و ماشین لباسشویی حمل می کند. لوله های روی زمین به لوله کشی بهداشتی گفته می شود. لوله‌کشی زیرزمینی به زهکش‌های ناپاک و فاضلاب آلوده گفته می‌شود.

زهکشی آب سطحی آب باران (و برف و یخ ذوب شده) را از سطوح سخت حمل می کند. سیستم ناودانی و لوله های آب باران در بالای زمین به عنوان زهکشی پشت بام شناخته می شود. لوله‌کشی زیرزمینی به زه‌کشی آب سطحی و فاضلاب سطحی گفته می‌شود.

تفاوت بین زهکشی و فاضلاب چیست؟

به طور کلی، یک زهکش به یک ملک واحد خدمات می دهد در حالی که یک فاضلاب به بیش از یک ملک خدمات می دهد.
فاضلاب های خصوصی متعلق به املاکی هستند که به آنها خدمت می کنند. فاضلاب عمومی متعلق به متصدی فاضلاب (که آدرس آن در صورتحساب فاضلاب شما موجود است) است. کار ساختمانی روی و اطراف فاضلاب نیاز به اجازه مالک فاضلاب دارد.

چرا باید به زهکشی زیرزمینی فکر کنم؟

ممکن است مجبور شوید برنامه های خود را متناسب با عمق و مکان زهکشی زیرزمینی یا فاضلابی که قصد اتصال به آن را دارید تغییر دهید.

اگر قصد دارید روی یک فاضلاب عمومی یا نزدیک به آن بسازید، به موافقت نامه کتبی از متصدی فاضلاب خود نیاز دارید، بنابراین باید در اولین مرحله برنامه ریزی کار ساختمان خود با شرکت مشورت کنید.

ساخت و ساز بر روی یک زهکشی یا فاضلاب موجود می تواند به لوله ها آسیب برساند، به طوری که آنها نشت یا مسدود می کنند، که به طور بالقوه منجر به ایجاد مزاحمت بو، مشکلات بهداشتی و آسیب های زیست محیطی می شود. همچنین رفع گرفتگی ها و تعمیر یا تعویض زهکش های معیوب را دشوارتر، زمان بر و پرهزینه تر می کند. بنابراین اگر یک زهکش موجود در زیر یا نزدیک به پسوند پیشنهادی شما وجود داشته باشد، ممکن است نیاز به جابجایی یا محافظت داشته باشد که احتمالاً هزینه پروژه شما را افزایش می دهد.

مسیر زهکشی باید از موانع (مانند حوض‌ها یا ساختمان‌های جانبی) جلوگیری کند و از پایه‌ها دور باشد، بنابراین ممکن است به جای حرکت در یک خط مستقیم، طولانی‌تر باشد و اتاق‌های دسترسی اضافی داشته باشد. سند تایید شده راهنمایی در مورد اقدامات اضافی مورد نیاز در مواردی که زهکشی ها باید نزدیک به فونداسیون ها باشند را ارائه می دهد.

به منظور حمل جریان و جلوگیری از انسداد، زهکشی یا فاضلابی که قصد دارید به آن وصل شوید، معمولاً باید حداقل 0.8 متر پایین تر از سطح طبقه همکف باشد. اگر کمتر از این باشد، باید از یک سازنده، معمار یا مهندس زهکشی مشاوره بگیرید.

چگونه می توانم از محل زهکشی ها و فاضلاب های زیرزمینی مطلع شوم؟

نقشه های فاضلاب عمومی را می توان به صورت رایگان در دفاتر شرکت فاضلاب یا مقامات محلی بررسی کرد. فاضلاب ها و زهکش های خصوصی معمولاً نقشه برداری نمی شوند و مکان آنها باید به روش های دیگری پیدا شود، همانطور که در زیر توضیح داده شده است.

پوشش های تخلیه نشان دهنده زهکشی ها در زیر است. با بلند کردن پوشش، ممکن است بتوان جهت، اندازه و عمق لوله ها را مشاهده کرد اما وارد محفظه (که می تواند با گاز سمی پر شود) نشوید و مطمئن شوید که پوشش به طور ایمن تعویض شده است.

محل لوله‌های آب باران، پشته‌های لوله‌کشی بهداشتی و خندق‌های خارجی می‌تواند نشان دهد که زهکش‌های زیرزمینی آن‌ها احتمالاً کجا جریان دارد. شرکت های زیادی وجود دارند که می توانند بررسی های دوربین مداربسته را انجام دهند که وضعیت زهکش ها و همچنین موقعیت و عمق آنها را نشان می دهد.

اکیداً به شما توصیه می شود که قبل از شروع به کار یا شروع به کار از یک سازنده، معمار، مهندس زهکشی یا کنترل ساختمان مقامات محلی مشاوره بگیرید.

شیب لوله زهکشی و فاضلاب :

شیب مناسب لوله های زهکشی و فاضلاب گرانشی مهم است تا مایعات به آرامی جریان داشته باشند که به انتقال مواد جامد بدون گرفتگی کمک می کند.

لوله ای که بیش از حد مسطح باشد از خروج زباله ها جلوگیری می کند. همچنین معمولاً تصور می‌شود که لوله‌هایی که بیش از حد شیب دار هستند به مایعات اجازه می‌دهند آنقدر سریع جریان پیدا کنند که جامدات دور نشوند.

لوله های زهکشی معمولاً با حداقل شیب مجاز اجرا می شوند تا سقف ها تا حد امکان بالا نگه داشته شوند.

خاک مرطوب یک مشکل رایج در مناطق پر بارندگی است. در بسیاری از موارد، نیمرخ خاک به زهکشی بهتری نیاز دارد تا مراتع و محصولات زراعی بتوانند به اندازه بالقوه خود رشد کنند و با آج زدن (پگ زدن) و متراکم کردن، خسارت موجودی را کاهش دهند.

مناسب بودن خاک برای زهکشی لوله های زیرسطحی :

با توجه به نوع خاک و نفوذپذیری آن، منطقه زهکشی پیشنهادی را با پیش بینی عمق حداقل یک متری بررسی کنید. بهتر است این کار در فصل زمستان انجام شود تا نفوذپذیری خاک به راحتی با توجه به مدت زمانی که طول می کشد تا آب اطراف سوراخ سوراخ را پر کند، تخمین زده شود. نفوذپذیری یا هدایت هیدرولیکی در تخمین فاصله و عمق تخلیه مورد نیاز و در نتیجه هزینه مهم است.

به طور کلی، خاک های نفوذپذیر که مبتنی بر شن یا لومی هستند برای زهکشی لوله مناسب هستند، اما برخی از خاک های لومی رسی با ساختار مناسب نیز می توانند مناسب باشند.

ببینید از کدام سیستم زهکشی زیرسطحی برای آزمایش‌های عملی برای کمک به تعیین بهترین سیستم زهکشی برای یک نوع خاک خاص استفاده کنید.

عمق زهکشی :

خاک‌های یکنواخت نفوذپذیر برای محل زهکشی عمیق‌تر و فاصله زهکشی وسیع‌تر مناسب هستند که هزینه را کاهش می‌دهد. عمق لوله ها معمولاً حداقل 700 میلی متر تا 1200 میلی متر برای زهکشی در خاک های در حال رشد مرتع است.

ماشین هایی که به طور خاص برای ترانشه سازی و لوله گذاری ساخته شده اند، تنها توسط پیمانکاران مجرب استفاده می شوند و می توانند تا عمق حدود 2 متر ترانشه برداری کنند.

عمق زهکش اصلی باز یا نهر (خروجی) که برای دفع آب از سیستم لوله استفاده می شود معمولاً تعیین کننده عمق زهکشی کاشی است. در برخی موارد بهتر است از لوله های عمیق با فواصل وسیع که به یک سامپ تخلیه می شوند، استفاده کنید.

اگرچه آب باید سپس به سمت خروجی پمپ شود، اما این می تواند مقرون به صرفه تر از استفاده از زهکشی های لوله با فاصله کمتر و کم عمق باشد.

فاصله تخلیه :

فاصله زهکشی بستگی به هدایت هیدرولیکی خاک، نیازهای محصول یا مرتع و ضریب زهکشی دارد.

هدایت هیدرولیکی خاک :

رسانایی هیدرولیکی سرعتی است که آب در آن در خاک حرکت می کند. هرچه خاک نفوذ پذیرتر باشد، آب با سرعت بیشتری در آن خاک حرکت می کند و این باعث می شود که فاصله لوله های زهکشی بسیار بیشتر باشد. حداقل هدایت هیدرولیکی مناسب برای زهکشی کاشی باید حدود 40 تا 60 میلی متر در ساعت باشد. نرخ رسانایی کمتر از این نیاز به فاصله لوله ها بسیار نزدیک است و بنابراین غیراقتصادی است.

الزامات محصول یا مرتع :

برای مثال باغات باید سطح آب را پایین تر از محصولات زراعی یا مراتع نگه دارند. برای مرتع، سطح آب باید حداقل 300 میلی متر زیر سطح، در وسط راه بین زهکش ها نگهداری شود تا چرای دام و کار تراکتور در مزارع لبنی بدون آسیب به خاک یا مرتع امکان پذیر شود.

قطر لوله :

قطر لوله به حجم آبی که باید در واحد سطح در روز برداشته شود و گرادیان بستگی دارد. نوع زهکشی مانند لوله فقط در مقایسه با سیستم لوله جمع کننده نیز بر اندازه قطر لوله تأثیر می گذارد.

در موقعیت‌های مرتعی، بیشتر لوله‌های جانبی لوله‌های پلی‌اتیلن موج‌دار با قطر 65 تا 80 میلی‌متر هستند. زهکش های اصلی خروجی معمولاً لوله های پی وی سی با قطر 150 تا 225 میلی متر هستند. اما سایزها و انواع لوله های دیگر در دسترس هستند، بنابراین از پیمانکاران زهکشی زیرسطحی راهنمایی بیشتری بخواهید. جانبی لوله هایی با قطر کمتر هستند که برای جمع آوری آب از ناحیه ای که باید تخلیه شود استفاده می شود. سپس آب زهکشی را به لوله های بزرگتر یا زهکش های اصلی می رسانند.

بسیار مهم است که سیستم زهکشی را طوری طراحی کنید که در صورت شرایط شما اجازه توسعه آینده را بدهد - برای مثال، اگر زمین همسایه را خریداری کنید. اطمینان حاصل کنید که قطر لوله به اندازه کافی بزرگ باشد تا بتواند با افزایش جریان از پسوندهای جدید مقابله کند.

طول لوله :

حداکثر طول خطوط لوله اصلی توسط

نرخ زهکشی طراحی

منطقه ای که باید زهکشی شود

هر چه شیب تندتر باشد، سرعت زهکشی سریعتر است. لوله ها را نباید در شیب بیش از حد نصب کرد، زیرا آب با جریان سریع ممکن است اثر مکش در خاک اطراف ایجاد کند و فرسایش ایجاد کند.